O maratonie wrocławskim na wesoło ;-)

 30. Hasco-Lek Maraton Wrocław już za nami, a raczej za Jackiem ;-)
Mój bohater jeszcze się regeneruje, pora więc powspominać ten wielki dzień.

Długa rozgrzewka przed biegiem. Kenijczycy już pewnie na 10 kilometrze, a Jacek się ciągle rozgrzewa.

No i wystartował. Przecisnął się w końcu przez tłum pomarańczowych koszulek biegaczy startujących na milę olimpijską  i poszedł jak burza.

Oczekiwałam go na 13 kilometrze i w końcu przyprowadził go jakiś pan na rowerze :-)

Radosna mina po pokonaniu morderczego podbiegu na Moście Milenijnym.

Uch, pot się leje.

I oto już 16 kilometr, jest dobrze!

Jeszcze tylko jakieś 3500 osób do wyprzedzenia...

... i mijają nowy stadion. Żeby tylko się na niego nie zagapili.

Hurra, przekroczył półmetek! Jeszcze tylko (!) jeszcze raz taki sam dystans.

W końcu znalazł godnego przeciwnika!

W okolicach 38 km niektórzy już szli, a on ciągle biegnie!

No i tu relacja się urwała. Fotograf musiał skoczyć do sklepu po piwo i nie załapał się na wbieganie na metę ;-)

I to ma być nagroda? Nie ma szampana??

Ja wam jeszcze pokażę! Przewrócę to drzewo!

Ale jednak pomedytował trochę i się uspokoił. Oto bohater, jego bohaterskie buty i medal.

A medal był w tym roku przepiękny.

I taki praktyczny ;-)

Pomocnikom zawodników medali niestety nie rozdawali...

Na koniec losowanie nagród i znowu samochód zgarnął ktoś inny. Za rok trzeba jeszcze raz wystartować, żeby wygrać.

I tak kolejny maraton przeszedł do historii. Jacek nie ogląda się za siebie i już myśli o Biegu Piastów.

Przy okazji pozdrawiam serdecznie pewnego dolnośląskiego maratończyka i bloggera, który mnie rozpoznał  :-))