" Z rzeczy świata tego zostaną tylko dwie,
Dwie tylko: p o e z j a i d o b r o ć...
i więcej nic"
(C.K. Norwid)
Zgodne w radości są wszystkie instrumenty,
Kiedy poeta wchodzi w ogród ziemi.
Czterysta rzek błękitnych pracowało
Na jego narodziny i jedwabnik
Dla niego snuł błyszczące swoje gniazda.
Korsarskie skrzydło muchy, pysk motyla
Uformowały się z myślą o nim
I wielopiętrowy gmach łubinu
Jemu rozjaśniał noc na skraju pola.
Więc się radują wszystkie instrumenty
Zamknięte w pudłach i dzbanach zieleni,
Czekając, aby dotknął i aby zabrzmiały.
Chwała stronie świata, która wydaje poetę!
Wieść o tym biegnie po wodach przybrzeżnych,
Gdzie na tafli we mgłach śpiąc pływają mewy
I dalej, tam, gdzie wznoszą się i opadają okręty.
Wieść o tym biegnie pod górskim księżycem
I ukazuje poetę za stołem
W zimnym pokoju, w mało znanym mieście,
Kiedy zegar na wieży wybija godzinę.
On ma dom w igle sosny, w krzyku sarny,
W eksplozji gwiazd i wnętrzu ludzkiej dłoni.
Zegar nie mierzy jego pieśni. Echo
Jak w środku muszli starożytność morza
Nigdy nie milknie. On trwa. I potężny
Jest jego szept wspierający ludzi.
Szczęśliwy naród, który ma poetę
I w trudach swoich nie kroczy w milczeniu.
Tylko retorzy nie lubią poety,
Siedząc na szklanych krzesłach rozwijają
Długie rulony, metry szlachetności.
A naokoło huczy śmiech poety
I jego życie niemające kresu.
Gniewni są. Wiedzą, że ich krzesła pękną
A w miejscu, gdzie siedzieli, nie wyrośnie
Ani źdźbło trawy.
Krąg spalonej siarki,
Rudy, jałowy pył mrówka ominie.
Czesław Miłosz
"Do Tadeusza Różewicza, poety"
Washington D. C., 1948
Kocham ten cytat!
OdpowiedzUsuńNie jestem może wielką fanką poezji, ale Miłosza lubię bardzo :-))
OdpowiedzUsuńManitou, kocham ten wiersz! dom poety jest wszędzie,w każdym słowie, w każdej najdziwniejszej szczelinie. Miłosz i Różewicz dla mnie wielcy, ponadczasowi, doskonali w każdym zdaniu, uważni na słowa.
OdpowiedzUsuńI pomyśleć, że ktoś chciał umniejszyć kunszt poetycki tego wielkiego poety!
OdpowiedzUsuńMiło czytać:)
Czytajmy poezję na co dzień!!!
OdpowiedzUsuńAnito, przez chwilę myślałam, że na zdjęciu jest moja półka z książkami, aż spojrzałam niepewnie na prawo, gdzie przy biurku, zawsze pod ręką mam te Ulubione :) Znajdź różnicę między dwiema - niewiele ich będzie. Słowackiego czytałam tej zimy. A Miłosz - wiesz sama. Dla mnie jest jednym z najważniejszych punktów odniesienia, punktów kardynalnych, bo tak, poeci wskazują kierunek.
OdpowiedzUsuńU mnie dziś Herbert - jeden z dwóch najważniejszych. I jeszcze jeden, krakowski poeta :)
Chwała stronie świata, która wydaje poetę!
Piękny zbiór :-)
OdpowiedzUsuńWiesz, że ostatnio zrobiłam całkiem podobne zdjęcie tylko analogowe :)
Wiersz jest jak brama duszy. Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńDzień Poezji to jak dzień słowa pisanego z sercem.
OdpowiedzUsuńWszystko, co najlepsze tylko z serca!
@Kameleon, więc musi być w Tobie i dobro i poezja :-)
OdpowiedzUsuń@Dag, choćby jednego lubić poetę i już się jest w gronie fanów poezji ;-)
@Maja Wąchała, ten wiersz to ponoć głos w dyskusji między tymi poetami. Ja wybrałam go ze względu na to, że Miłosz doskonale ujął tu istotę poezji.
@Iva Pas, zawsze się znajdą tacy, którzy chcą umniejszyć zasługi jakiegoś wielkiego człowieka. Na szczęście twórczość Miłosza broni się sama za siebie.
@Zbyszek, i niech to będzie hasłem wiodącym na całą wiosnę. I nie tylko ;-)
@Ado, cieszę się niezmiernie z naszego powinowactwa w kwestii gustu poetyckiego. I nie tylko...
Herberta nie mam w swojej kolekcji poetyckiej i muszę ten brak nadrobić. Krynickiego znam tylko na wyrywki, więc tym bardziej muszę nadrobić ;-)
@Jagoda, czy można gdzieś zobaczyć Twoje analogowe zdjęcie?
@ZielonaMila, pięknie powiedziane :-)
@Heidi, Dziękuję i wzajemnie. Życia jak poezja, poezji jak życie.